Obróbka strumieniowo-ścierna to nie tylko czyszczenie – to inżynieria powierzchni. Wybór między komorą ręczną a procesem automatycznym determinuje nie tylko przepustowość produkcji, ale przede wszystkim powtarzalność parametru chropowatości (Rz) i przyczepność powłok lakierniczych.
1. Komora Ręczna (Pneumatyczna) – Elastyczność Operacyjna
Proces realizowany w zamkniętej kabinie, gdzie operator steruje dyszą wyrzutową. Jest to rozwiązanie dedykowane dla produkcji małoseryjnej, prototypowej oraz elementów o skomplikowanej geometrii, która uniemożliwia automatyzację (cienie aerodynamiczne).
- Kontrola procesu: Pełna zależność od operatora. To człowiek decyduje o kącie ataku ścierniwa i czasie ekspozycji, co pozwala na precyzyjne doczyszczenie trudno dostępnych miejsc.
- Zastosowanie: Konstrukcje spawane o nieregularnych kształtach, renowacje, elementy wielkogabarytowe przekraczające okno przelotowe automatów.
- Wady procesu: Niższa wydajność i ryzyko braku powtarzalności (czynnik ludzki). Trudność w utrzymaniu stałego parametru chropowatości na całej powierzchni dużego detalu.
2. Komora Automatyczna (Przelotowa/Wirnikowa) – Skalowalność
Systemy zaprojektowane do pracy ciągłej, gdzie transport detali odbywa się automatycznie (np. przenośnik rolkowy lub zawieszka), a strumień ścierniwa generowany jest przez system dysz lub turbin wirnikowych.
- Powtarzalność (Sa 2.5/Sa 3): Parametry obróbki są stałe i zaprogramowane. Gwarantuje to identyczną klasę czystości powierzchni na każdym elemencie z serii.
- Efektywność energetyczna: Zamknięty obieg śrutu z systemem separacji zanieczyszczeń pozwala na optymalizację zużycia medium ściernego.
- Zastosowanie: Profile hutnicze, blachy formatowe, seryjne elementy konstrukcyjne, detale motoryzacyjne.
3. Śrut stalowy jako medium procesowe
Niezależnie od metody, kluczem jest medium. Śrut stalowy (kulisty lub łamany) to standard przemysłowy ze względu na wysoką energię kinetyczną uderzenia.
Właściwy dobór granulacji śrutu wpływa bezpośrednio na profil kotwienia (anchor profile). Zbyt gruby śrut może uszkodzić cienkie detale, zbyt drobny nie usunie zgorzeliny hutniczej. W Metallogic dobieramy mieszankę roboczą pod konkretne wymagania powłoki malarskiej.
4. Tabela porównawcza: Proces Ręczny vs Automatyczny
| Cecha | Komora Ręczna | Komora Automatyczna |
|---|---|---|
| Wydajność (m²/h) | Niska / Średnia (zależna od operatora) | Bardzo Wysoka (stała) |
| Powtarzalność powierzchni | Zmienna (czynnik ludzki) | 100% powtarzalna (sterowanie CNC) |
| Elastyczność kształtów | Bardzo duża (każda geometria) | Ograniczona (okno przelotowe/cienie) |
| Koszt jednostkowy (duża seria) | Wysoki | Niski |
| Przygotowanie pod malowanie | Wymaga ścisłej kontroli jakości | Idealne (jednorodny profil chropowatości) |
5. Decyzja technologiczna – co rekomendujemy?
W Metallogic nie stosujemy jednej metody "do wszystkiego". Dobór technologii śrutowania opieramy na analizie wolumenu i geometrii.
Wybierz proces ręczny, gdy:
- Realizujesz prototypy lub krótkie serie (do 10-20 sztuk).
- Detale mają skomplikowaną budowę z niszami i zakamarkami, do których nie dotrze strumień z turbiny stacjonarnej.
Wybierz proces automatyczny, gdy:
- Produkcja ma charakter seryjny i ciągły.
- Wymagana jest ścisła gwarancja klasy czystości Sa 2.5 na całej powierzchni (krytyczne dla norm antykorozyjnych C4/C5).
- Priorytetem jest czas realizacji zlecenia.